O tym, że czas bardzo szybko płynie chyba nie trzeba nikomu przypominać. A jednak dziwię się, że Niebieski Hipopotam ma już cztery lata. Rozpoczęty w Egipcie zawędrował do Szkocji, gdzie obchodzi kolejne urodziny. Jaki to był rok? Ciekawy. Zmieniały się widoki z okna, sporo przygód, dużo różnych emocji. W ubiegłym roku, kiedy kończył się sierpniowy festiwal w Edynburgu, stałam sobie sama gdzieś w tłumie na Princes Street i oglądałam finałowe fajerwerki. A kilka tygodni temu podziwiałam końcowy pokaz sztucznych ogni z parku, siedząc na trawie w towarzystwie ludzi, których poznałam tutaj i którzy stali się dla mnie ważni. I było mi naprawdę dobrze.
Powiększyła się moja kolekcja książek kucharskich, choć moi ulubieni autorzy wciąż ci sami. Poznałam wiele nowych życzliwych duszyczek, ale moi wieloletni przyjaciele wciąż są blisko i jest to dla mnie bardzo ważne. Mam kilka nowych pomysłów, które póki co jak obiecujące ziarenka siedzą sobie w płóciennym woreczku i myślę intensywnie nad tym, jak wprowadzić pewne projekty w życie. Staję się nieco bardziej sentymentalna - w mojej szkockiej kuchni pojawiły się miseczki z Bolesławca :) Zaczynam też dojrzewać do pewnych ważnych decyzji, ale to jeszcze chwilka... Dziś małe świętowanie. I trochę wspomnień. I szklaneczka cydru :)
co robić
kiedy owoce smakują
tylko deszczem
a moc słowa blaknie
bezbarwne sylaby toczą się
przez kolejne pory dnia
co jeśli
wciaż nie wiesz
gdzie do cholery
rośnie drzewo poznania
jednak
bierzesz oddech
nie pakujesz walizki
twoje dłonie
zwiedzają powoli
gładką mapę drewnianego
blatu który
był tam zawsze
i masz w kuchni wszechświat
i kawę
wdychasz dalekie zapachy
i chcesz być wszędzie
ale zostaniesz
w sercu masz już
deszcz
Powiększyła się moja kolekcja książek kucharskich, choć moi ulubieni autorzy wciąż ci sami. Poznałam wiele nowych życzliwych duszyczek, ale moi wieloletni przyjaciele wciąż są blisko i jest to dla mnie bardzo ważne. Mam kilka nowych pomysłów, które póki co jak obiecujące ziarenka siedzą sobie w płóciennym woreczku i myślę intensywnie nad tym, jak wprowadzić pewne projekty w życie. Staję się nieco bardziej sentymentalna - w mojej szkockiej kuchni pojawiły się miseczki z Bolesławca :) Zaczynam też dojrzewać do pewnych ważnych decyzji, ale to jeszcze chwilka... Dziś małe świętowanie. I trochę wspomnień. I szklaneczka cydru :)
co robić
kiedy owoce smakują
tylko deszczem
a moc słowa blaknie
bezbarwne sylaby toczą się
przez kolejne pory dnia
co jeśli
wciaż nie wiesz
gdzie do cholery
rośnie drzewo poznania
jednak
bierzesz oddech
nie pakujesz walizki
twoje dłonie
zwiedzają powoli
gładką mapę drewnianego
blatu który
był tam zawsze
i masz w kuchni wszechświat
i kawę
wdychasz dalekie zapachy
i chcesz być wszędzie
ale zostaniesz
w sercu masz już
deszcz
Może za rok, z okazji okrągłej rocznicy, postaram się o jakieś wymyślne wypieki. Tymczasem dziś proste jednogarnkowe danie, pełne dobroci, a do tego z moim ukochanym bakłażanem. Gdzieś wyczytałam o arabskim przysłowiu głoszącym, że lepiej nie brać ślubu z kobietą, która nie potrafi przygotować bakłażana na dwadzieścia sposobów. Chyba jestem na dobrej drodze... :)
Bakłażan z chorizo, morelami i śliwkami (na podstawie przepisu Nigela Slatera z książki "The Kitchen Diaries III")
oliwa z oliwek
200 g chorizo, pokrojone na plasterki
1 duża czerwona cebula, posiekana
80 g suszonych moreli, posiekanych niezbyt drobno
80 g suszonych śliwek, posiekanych
50 g migdałów bez skórki
1 spory bakłażan, pokrojony na kawałki średniej wielkości
1 łyżeczka kuminu
1 łyżeczka ziaren kolendry, uprażonych i rozgniecionych
wędzona papryka, sól, pieprz
550 ml warzywnego bulionu
W większym garnnku rozgrzewamy 3 łyżki oliwy i podsmażamy chorizo około 3 minut. Dodajemy cebulę i podsmażamy aż będzie szklista i miękka. Dokładamy suszone owoce i migdały, a potem kawałki bakłażana i gotujemy całość chwilę, aż bakłażan zmięknie i zacznie się złocić (możne dodać trochę oliwy). Dodajemy kumin, kolendrę i bulion, doprowadzamy do wrzenia, a potem na małym ogniu gotujemy pod przykryciem około 40-50 minut, aż kawałki bakłażana zaczną się rozpadać, a całość zamieni się w aromatyczny gęsty gulasz. Doprawiamy do smaku solą i wędzoną papryką. Rewelacyjne na ciepło i w temperaturze pokojowej z kromką chleba. Porcja dla trzech osób.
Bakłażan z chorizo, morelami i śliwkami (na podstawie przepisu Nigela Slatera z książki "The Kitchen Diaries III")
oliwa z oliwek
200 g chorizo, pokrojone na plasterki
1 duża czerwona cebula, posiekana
80 g suszonych moreli, posiekanych niezbyt drobno
80 g suszonych śliwek, posiekanych
50 g migdałów bez skórki
1 spory bakłażan, pokrojony na kawałki średniej wielkości
1 łyżeczka kuminu
1 łyżeczka ziaren kolendry, uprażonych i rozgniecionych
wędzona papryka, sól, pieprz
550 ml warzywnego bulionu
W większym garnnku rozgrzewamy 3 łyżki oliwy i podsmażamy chorizo około 3 minut. Dodajemy cebulę i podsmażamy aż będzie szklista i miękka. Dokładamy suszone owoce i migdały, a potem kawałki bakłażana i gotujemy całość chwilę, aż bakłażan zmięknie i zacznie się złocić (możne dodać trochę oliwy). Dodajemy kumin, kolendrę i bulion, doprowadzamy do wrzenia, a potem na małym ogniu gotujemy pod przykryciem około 40-50 minut, aż kawałki bakłażana zaczną się rozpadać, a całość zamieni się w aromatyczny gęsty gulasz. Doprawiamy do smaku solą i wędzoną papryką. Rewelacyjne na ciepło i w temperaturze pokojowej z kromką chleba. Porcja dla trzech osób.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz